قابلیت های گردشگری مناطق عشایری «گیلور» و نقش آن در توسعه پایدار این مناطق

رویکرد به گردشگری امروزه در اقتصاد جهانی بعنوان یک پارامتر بسیار مهم در روند پویایی اقتصاد محلی می باشدف بگونه ای که در مقیاس محلی سعی می شود با جذب گردشگر – که پردازش شده هر محیط می باشد – روند مستمری از جریان درآمد و اشتغال حاصل شود. یکی از منابع و جاذبه های گردشگری در جهان کنونیف گردشگری روستایی و عشایری است که ایران با دارا بودن 102 ایل و 597 طایفه مستقل و در اختیار داشتن 59 درصد از مساحت کشور که جمعیتی بالغ بر 000ر200ر1 نفر را در خود جای داده است. از موقعیت ممتازی در این زمینه به جهت دارا بودن جاذبه های گردشگری متنوع برخوردار است. مناطق عشایری «گیلور» در البرز میانی که در پژوهش مزبور مورد بررسی قرار گرفته، از جمله این مناطقی است که علی رغم دارا بودن توانمندیهای زیاد گردشگری، از این حیث مورد بررسی قرار نگرفته است. لذا در پژوهش مزبور با طرح فرضیاتی، ابتدا بصورت مشروح جاذبه های طبیعی و انسانی منطقه معرفی و سپس به بررسی نارسائیهایی که منجر به عدم بهره برداری بهینه از پتانسیل گردشگری منطقه شده است پرداخته ایم و ضمن فهرست نمودن نقاط قوت و ضعف و فرصتها و تهدیدهای رویکرد گردشگری منطقه در قالب مدل swot به ارائه استراتژیها در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی منطقه پرداخته شد. با این نگاه که با بکارگیری راهبردی مناسب و کارشناسانه به رفع چالشهای این شیوه زیست کمک نموده و زمینه احیاء و توسعه پایدار آنرا از رهگذر گردشگری برنامه ریزی شده فراهم آوریم با علم به اینکه اقبال گردشگران در روی آوردن به عرصه های بکر طبیعی و اشنایی با آداب و رسوم ریشه دار و جالب توجه ساکنان این عرصه ها امروزه بدلیل تنگناهای زندگی شهری رو به فزونی است. و از طرفی در فرایند جهانی شدن توجه به عناصر فرهنگی اصیل که هویت ملتها در آن تبلور می یابد امری ضروری است و این عناصر را تنها در این عرصه ها می توان جستجو نمود